Nytt år, nye moglegheiter

Dette var eit ytterst dårleg hagebloggingsår for min del, men eg håpar og trur at det neste blir betre! Frøkatalogen frå Impecta kom dumpande ned i postkassa her om dagen, og eg kjente kor eg lengta etter svart jord og små spirar. Mannen i huset har proklamert at 2011 skal stå i grønsaksdyrkinga sitt teikn, og det er jo slett ikkje verst. Så no diskuterar me gresskarvariantar og vårløk, og snart må me bestille frø. Det blir bra!

Eg håpar alle gamle hagevenner og kjenningar får ei flott feiring, i mangel på fyrverkeri viser eg heller fram årets martagonliljeblomstring - den slår alle nyttårsrakettar spør du meg! Godt nytt år!

Så er det vinter...

...og det er på tide med eit livsteikn. Det har vore stilt her lenge. Det har ikkje vore den mest inspirerande sommaren, kaldt og vått og breiflabb overalt. Ok, ikkje breiflabb kanskje, men storkjefta klauvdyr har her i alle fall vore. Hjortegjerdet har fungert fint, men det hjelper ikkje når naboen manglar nokre meter på si side og løyser problemet ved å spenne opp hyssing mellom nokre buskar. Så hjorten kom seg inn eit par gonger og fekk gjort litt skade i år også. Verst gjekk det utover fem nykjøpte frukttre som knapt hadde kome seg i jorda. Er det rart ein stakkar går litt hagelei?

Elles har me utvida hagen med eit halvt mål steinrøys, me har fått kjøpt den ubyggbare nabotomta for ein relativt billig penge. Der er det overgrodd med villnisspirea og parkslirekne, men eg trur me skal få skikk på det. Det blir mannen i huset sitt prosjekt, han og minsteguten skal vere heime heile våren og gjøre nybrottsarbeid. Han har planar om andedam, kaninoppdrett og drivhus der borte, bøkehekk mot skogen og frukttre i skråningen. Stakkars mann, han trudde han gifta seg med ei hagegal dame men no har eg visst mista gløden. Heldigvis er han i stand til å bere fakkelen åleine for tida, så får me satse på at eg kjem tilbake til det med tid og stunder. I mellomtida har eg tilbudt han å bli gjestebloggar på Blåbærhagen, kanskje han slår til på det? Eller kanskje eg blir flinkare sjølv framover, eg merkar no at det var fint å vere tilbake!

Og det er fleire grunner til at hagen ikkje har vore i fokus i sommar, eg har hatt det travelt med heilt andre ting. Ein liten nettbutikk har det blitt og eg har brukt mykje tid på å sette meg inn i det tekniske, leite opp leverandørar, fikse ditt og datt. No er den ferdig og eg er fornøyd! Så om du er ute etter miljøvennlege hobbyartiklar som metervare i økobomull eller resirkulerte papirvarer er dette staden å gå, og velkomen skal du vere.

Haustkrans av bjørkeris, snøbær, mispel og salvie, inspirert av Moseplassens instruksjonsvideo

Prosjekt steintrapp

Det har vore mange festdagar i mai, både av det nasjonale og det familiære slaget. Travle tider, men moro også. Særleg når det har vore så fint ver at mykje av feiringa kan foregå i hagen! I påvente av at hjortegjerdet skal dekkast av klematis og gullhumle pyntar me med heimesydde vimpelrekker i staden.

Eg har ikkje vore like motivert for hagearbeid i år som tidlegare vårar, er det ikkje typisk no som eg er heime i pemisjon og alt... Men litt får me gjort, og eit av prosjekta er steintrapp i ei skråning. Steintrappa er av det ytterst enkle og rustikke slaget, men den fungerar fint både som avgrensning av skyggebedet mitt og ein stad å bevege seg opp og ned mellom kjøkkenhagen og hønsehuset.

Steinane er lagt på plass, men det gjenstår ein durabeleg lukejobb. Tidlegare var det ikkje nokon barriere mellom bed og "plen", så det har blitt ei ganske flytande overgang kan ein vel seie. Me stakk hol i torva til steinane, og no må eg berre få vekk det som er igjen på innsida. Tanken er å bruke ulike bunndekkjarar mellom steinane og oppover i bedet, eg vil ha eit litt halvvilt inntrykk her. Bedet er eg for øvrig veldig fornøyd med, det oppsto nesten heilt av seg sjølv her nedanfor eit kratt med snøbærbuskar.

Her har eg hosta, brunnera, tellima, geranium, astilbe, dicentra av ulike slag, og kvite martagonliljer. Og ein heil del meir, blant anna fleire ulike bregner som sto der frå før, samt eit par modegrodde stubbar. Ein del av plantene har sølvfarga eller blålig bladverk, og det meste er kvitblomstrande. Syns det er ganske fint sjølv, og gler meg til eg har fått renska opp skikkelig no. Bilda er tatt for ei veke sidan, det er allereie adskillig meir frodig blitt både det som skal vekse og det som skal vekk. Her er det altså berre å brette opp erma og gjere klar lukegaffelen!

Gjev eg var i eit varmare land

Ikkje så mykje varmare kanskje, men eg skulle vore i eit heilt anna land i dag. Askefast, heiter det visst no. Håpar me kjem avgårde i morgon i staden, me har jo tross alt eit flunkande nytt familiemedlem å vise fram til resten av slekta der borte. I mellomtida kan eg jo vise fram litt av det som har foregått i kjellaren den siste tida:

20 små kyllingar har me no, i alle slags fargar ser det ut til. I utgangspunktet er alle tenkt til bordet, men me får sjå. Kanskje hønseflokken får eit par tilskot.

Mange syns me er hardhjerta som alar opp kyllingar til mat sjølve, personleg vil eg mykje heller ete ein kylling som har sprunge rundt på grønt gras enn ein broiler frå frysedisken som har levd i eit bur. Det er første gongen me klekkar ut sjølve, det gjekk i grunnen ganske bra og me satsar på at det blir ein årviss tadisjon. Enn så lenge held dei til i ein stor kasse i kjellaren, når det blir litt varmare i veret skal dei få kome ut og då må me tenke ut ei løysing med mobil luftegard, slik at me kan flytte dei rundt på graset samtidig som dei har ly for kråker, hauk og andre farer. Det er noko eige med kyllingar altså, få ting som er så søtt!

Sol i ei lita potte

I fjor og i forfjor var eg så heldig å få vere med på hagebesøk hos Roy og Lin, dei har ein fantastisk vakker og velstelt hage her i byen. Roy er hollender, og velkjent i hagesirklar for løkblomstringa si. Tulipanane var høgdepunktet begge gongane eg var der, og det var virkeleg eit syn. I fjor hadde dei balkongkasser fulle av narsissen 'Rip van Winkle', avblomstra då eg var der. Eg fekk ein pose løkar frå kassene med meg heimatt, og gleda meg til blomstring i Blåbærhagen. Men i fjor haust var jo ikkje hagelysta på topp hos meg, versjuk og gravid som eg var. Både desse og mange fleire løkar blei liggande i kjellaren, og plutselig kom snøen i desember... me vei jo alle at den varte og rakk, og dei blei ikkje eingong mogleg med panikksetting av løkar i romjula, slik det pleiar vere. så stakkars Rip fekk hard medfart og mange av løkane tørka rett og slett inn. Men eg var optimistisk og planta dei i ei potte på seinvinteren. Og eit par av løkane overlevde vanstellet og no står det ein blom i potta og ser ut som sola sjølv!

Eg innser at Blåbærhagen aldri vil kunne bli like velstelt og ordentlig som Roy og Lin sin hage. Her set skogen, terrenget og bergknausane sitt preg og me får aldri noko formelle parterrebed eller feilfrie plenar, uansett kor sterkt mannen i huset ønskar seg det. Men alt har sin plass, og det einaste me kan gjere er å spele lag med villmarka rundt oss og oppnå ein slags halvvill tilstand i hagen. Og det trur eg nok me skal lukkast med!

Klarar ikkje la vere å legge inn eit par fleire helleborusbilder:

Våren er her

Det er sol og det er vår og alt er herlig! Dette har me lengta etter. Me har grilla for første gang i år og mestedelen av tida blir tilbrakt ute. No blir det berre eit kjapt innlegg med vårbilder for eg vil ut i sola igjen, men me har mange prosjekt på gang som eg skal skrive meir om når regnet kjem...

Ikkje akkurat påskekylling

... men gul og fin er han i alle fall! Hønseflokken har fått tilskot av ein hane og to høner av rasen Orpington, kjempestore tjukke høner som er veldig rolige og tamme. Me har i grunnen hatt lyst på sånne lenge, men først no fekk me tak i. Det verkar som om dei ikkje har vore like frittgåande som våre der dei budde før, for dei er usedvanlig klumsete ute i kupert terreng. Dei andre hønene smett omkring over stein og under grein, lette på foten og kjappe som berre det. Orpingtonfolket derimot gjør nok best i å halde seg i åpent lende. Men dei kjem seg dei og, det har vore stor framgang i løpet av dei to-tre vekene dei har vore her i Blåbærhagen. Hanen minnar meg om ein viking, det må vere noko med den raudblonde fargen trur eg, og hakelappane som ser ut som eit skjegg. Han er i så fall ein ytterst fredeleg viking, og han er ikkje så ille til å gale heller.

Eg ser det er lenge sidan eg har skrive no, men eg kan love at både folk og fjørfe er glad for snøfri hage! Det er aldeles skjønt å kvile augene på noko anna enn det evinnelige kvite, og ei lise å sjå alle blomstrande vårløkar som har dukka opp frå under snøen. No blomstrar snøklokker, klosterklokker og krokus, og jammen har ikkje helleborusen begynt også! Den får eg legge ut bilder av seinare, for eg må ut og ta nokre nye no som som den faktisk har opna seg. Eit par lerkesporer står også med knoppar, får me nokre soldagar no så kjem nok dei også. Og det er visst lova nettopp sol frå søndag, kryssar fingrane for at det slår til!

Dette lovar ikkje bra

Kanskje ikkje så lett å sjå, bildet er tatt på lang avstand, men katta i huset sit altså oppå fuglekassa. Kan det vere difor blåmeisane som hekka i denne kassa i fjor plutseleg forsvann? Pusen har blitt ein ytterst habil musejeger sidan me flytta hit til skogkanten og eg er redd ein og annan meis har stroke med også. Her må me tenke tiltak.

Retrospektivt

I fjor var våren også sein, ser eg i arkivet. Men for to år sidan hadde eg blomstrande krokus og snøklokker i hagen på denne tida, bildet er tatt ein gong tidlig i mars 2008 og viser det som sannsynligvis er Crocus chrysanthushybriden 'Cream Beauty', den sto her i hagen når me flytta hit og eg har prøvd å spre den litt utover. Får sjå i år om eg har lukkast.

I år ligg snøen enno djup men den er heilt klart på retur. I dag har eg vore ute og faktisk gjort litt hagearbeid, eg grov fram tre av julerosene mine i håp om at dei då vil komme litt tidlegare i blom. Det var knoppar der, så det er håp! Etterpå sat me i solveggen, åt appelsin og nytte strålene. Neste veke er det meldt regn, då håpar eg Kong Vinter får nådestøtet for denne gang.

Høner i snøen

Det tok lang tid før den vesle hønseflokken vår våga seg utanfor huset sitt etter snøen som falt i fjor. Men med snørekord i Bergen og kvitt dekke i over to månader hadde dei i grunnen ikkje noko val tilslutt om dei ville ha frisk luft. No har dei to matronene i flokken blitt riktig så eventyrlystne og spaserar seg gjerne ein tur der det er måkt. Dei er begge av rasen australorps, store, tjukke, rolige høner som kan bli veldig tamme. Dei legg lysebrune egg med god storleik. Er dei ikkje fine?

Forrige veke hadde me besøk her i hagen, av det slaget som ikkje er velkoment. Eg kasta tilfeldigvis eit blikk ut vinduet og fekk både åndenød og hjerteklapp når eg såg hønsehauken som sat på ein av staurane i hønsegarden! Heldigvis er det nettingtak over garden, ellers kunne det gått riktig gale. Vanlegvis går jo hønene relativt fritt i utkanten av hagen når me er heime, men det spørs om ikkje me må passe betre på i framtida no når hauken har oppdaga dei. Utriveleg. Men når det er sagt så er det jo eit privilegium å bu så nært byen som me gjør og likevel ha moglegheita til å sjå slike fantastiske dyr i vår eigen hage. For flott var den!

Hortensiakniplingar

På eit blomstermarked i Paris kom eg over ei bod som solgte hortensia i alle variantar. Alan Titchmarsh skildra ein gong eit peonbed som eit glimt ned i ei kvinnes undertøyskuffe - blonder, rysjer og pastellfargar i overflod. Treffande. Det passar også på desse hortensiene, synest eg, kan det bli meir sukkersøtt enn dette?

Det er håp

Så kom det meir snø, her er rosebedet mitt:

Sånn skal det vel ikkje vere her på Vestlandet, det er ein grunn til at me bur her og ikkje i meir vinterkalde strøk. Me likar regnver og milde vintrar! Det er snart mars og snøklokkene burde vere på veg opp av jorda, enkelte stader kunne krokusen nesten vore i blom allereie om ein legg godvilja til. Hadde det ikkje vore for denne snøen.

Men den biologiske klokka til enkelte av oss her i Blåbærhagen tikkar visst mot vår. I dag var det nemlig fem egg i hønsehuset, det er ikkje verst i ein flokk på seks høner! I heile vinter har det vore berre eitt egg om dagen, dei siste to vekene har det auka til to eller tre, og no har altså heile fem høner sett i gang produksjonen. Det må vel vere eit rimelig sikkert vårteikn? Fornuften i meg veit jo at kalenderen går sin gang, men likevel kjennest det som om denne vinteren aldri skal ta slutt. Så fem nydelige egg som venta på meg i dag gjorde ventetida litt lettare. Visst er dei vel fine?

Eg vil ha verskifte!

Det er nok no. Eg ønsker meg regn. Sipregn og lave skyar, skodde og plsusgrader. Fuktigheit. Frisk duft av mose og jord i nasen, vassdropar i håret, gummistøvlar på beina. Kan eg få det?

Men vinterhagen er fin, eg gir han det. Skjora sine spor som små saumar i snøen, dei blå tonene i snøen, bare kvistar som kniplingar mot klar himmel.

Og det er jo faktisk varmt i sola! Kakao og appelsin utgjorde årets første måltid i hagen i år, og det smakte.

Fuglane er flittige spisegjester enno, me håpar på fleire arter enn dei vanlege meisane og raudstrupen. Eg trur me har hatt grønnsisik på besøk dei siste dagane, kanskje blir den varmare i trøya snart og viser seg litt tydelegare. Kokosnøtta er i alle fall uhorveleg populær blant blåmeisane.

Gjett om eg kosar meg med det nye kameraet?

Tilvekst

Siste skot på stamma kom til verda 24. januar og har no tilbrakt eit par dagar i Blåbærheimen med å bli kjent med oss andre. Me er sjølvsagt heilt forelska, storesøstra på to og eit halvt inkludert. Han er ein stille og roleg gut, men når han vel gir lyd frå seg er røsta kraftig med ei aning rust. Dette førte til at far hans utbraut at guten var som ein liten trompet, noko søstra syns var ustyrteleg morsomt. Ho har kalt han trompeten sidan, og det ser ut til at det blir eit kjælenamn som festar seg, på same måte som ho går under namnet Pionen. Trompeten og Pionen, ingen dårlig produksjon det spør du meg. Helsing stolt mamma.

Nytt kamera!

No er eg lei av frostige bilder i blåtoner av snø, is og vinterlandskap. Eg kjøpte meg nytt kamera etter jul, endeleg speilrefleks igjen! Det blei Nikon sitt billige, D3000. Det har fått gode omtaler og med Nikon kan eg låne utstyr av bror min fotografen. Eg har ikkje fått eksperimentert så mykje med det ettersom eg knapt er utanfor døra om dagen. Men her er i alle fall liljene me fekk frå våre hyggelege nyttårsgjester. Eg kasta buketten i komposten i dag og då var den riktignok bikka over men den sto altså fint i nesten tre veker. Det kallar eg snittblomar med valuta for pengane!

Eg ventar enno på baby, har no gått fem dagar over termin. Det drøyer med andre ord. Men det er vel berre ein ting å gjøre, og det er å la tida gå sin gang. I mellomtida planlegg eg rosehekk og peonbed, og gler meg til eg er i form til å ta spaden fatt igjen!

2010

Godt nytt år frå Blåbærhagen! Her er både folk og fjørfe nedsnødd, men sola skin så det gnistrar ute og så lenge eg kan vere inne og sjå ut er eg fornøyd. Eg har ein fast plass i sofaen der eg har utsikt til begge fugleforingsplassane våre, og der held eg meg mykje... Det er masse liv å sjå på, blåmeis, kjøttmeis, granmeis, svarttrost, skjor, ei og anna kråke og ikkje minst vår faste raudstrupe. Den mest populære foringsstasjonen er i lønnene bak hønsehuset som de ser under, der heng det fuglenek, halve kokosnøtter, heimelaga og kjøpte meisebollar. Her er det gjester omtrent heile tida. Skjorene og raudstrupa tar også jevnleg turen inn i hønsegarden, hønene får brød- og matrestar der kvar morgon men dei nektar å vere ute særleg lenge om gongen i denne kulda. Dermed får dei ikkje tid til å ete opp alt, og det er nok dei andre glade for.

Eg funderar på om eg skal begynne å så litt snart, men no er det berre ti dagar igjen til termin og det er kanskje lurast å vente til det er overstått. Eg har riktignok sterke mistanker om at det vil gå lengre, men ein veit jo aldri. Ein ting er sikkert - det skal bli godt å få tilbake normal førlegheit! Denne våren og sommaren har eg jo permisjon og har visjonar om å få gjort mykje... Eg håpar 2010 blir eit fantastisk hageår i Blåbærhagen og hos alle de andre som er innom. Tusen takk for alle fine kommentarar her hos meg og alle andre gode hagebloggar som eg set pris på å lese!